Ασίνη

Η αρχαία Aσίνη βρισκόταν στο παραλιακό Παλιόκαστρο του Τολού, 10 περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ναυπλίου, ενώ το σημερινό χωριό, το οποίο επίσης φέρει το όνομα Ασίνη, βρίσκεται στα ενδότερα, σε μικρή απόσταση από την αρχαία Ασίνη.

   Τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης, τα οποία αποτελούν και το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής, σώζονται μέχρι σήμερα πάνω στο βραχώδες και απόκρημνο παραλιακό ύψωμα, από το οποίο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα καταγάλανα νερά του Αργολικού κόλπου, καθώς και τα νησάκια που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από την ακτή. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει μια υπέροχη διαδρομή κάτω από τον ήλιο, διασχίζοντας τα μοναδικά φυσικά μονοπάτια της περιοχής.

Ιστορική Αναδρομή

Η αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι ο λόφος κατοικείται από την πρώιμη εποχή του Χαλκού (3.000 π.Χ.). Η πόλη άκμασε ιδιαίτερα κατά την μυκηναϊκή εποχή, όπως και στα πρώτα πρωτογεωμετρικά και γεωμετρικά χρόνια.

   Η αρχαία Ασίνη εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της μετά την καταστροφή της από τους Αργείους το 740 π.Χ.. Όπως αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας (Κορινθιακά, 36, 4-5): "Από εκεί απλώνεται η χώρα των Αργείων, που άλλοτε ονομαζόταν Ασιναία και υπάρχουν ερείπια της Ασίνης δίπλα στη θάλασσα. Όταν οι Λακεδαιμόνιοι με τον βασιλιά Νίκανδρο, γιό του Χαρίλλου, γιού του Πολυδέκτη, γιού του Ευνόμου, γιού του Πρυτάνη, γιού του Ευρυπώντα, έκαναν εισβολή με στρατό στην Αργολίδα, οι Ασιναίοι συμμάχησαν μαζί τους και λεηλάτησαν τη χώρα τον Αργείων. Μόλις όμως ο στρατός των Λακεδαιμονίων γύρισε στην πατρίδα, οι Αργείοι με τον βασιλιά τους Έρατο επιτέθηκαν στην Ασίνη.

   Οι Ασιναίοι αντιστάθηκαν για λίγο από το τείχος τους και σκότωσαν μαζί με άλλους και τον Λυσίστρατο, από τους πιο διακεκριμένους Αργείους. Όταν το τείχος κυριεύτηκε, έβαλαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους στα καράβια και εγκατέλειψαν την πόλη. Οι Αργείοι κατέστρεψαν την Ασίνη συθέμελα και ένωσαν τη χώρα με τη δική τους. Άφησαν απείραχτο το ιερό του Πυθαέα Απόλλωνα, που φαίνεται ακόμη και τώρα, και έθαψαν εκεί τον Λυσίστρατο".

   Γύρω στο 300 π.Χ., κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, εγκαταστάθηκαν νέοι κάτοικοι στην περιοχή, με αποτέλεσμα να ακμάσει. Η Ασίνη διατηρήθηκε σε ακμή μέχρι και τα πρώιμα ρωμαϊκά χρόνια, ενώ στην εποχή του Παυσανία υπήρχαν μόνο ερείπια.

   Στα μεσαιωνικά χρόνια, η θέση της αρχαίας ακρόπολης της Ασίνης θεωρήθηκε ιδιαίτερα σημαντική, γεγονός που οδήγησε στην ανοικοδόμηση του οχυρού του λόφου.

   Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι συνήθιζαν να ονομάζουν την περιοχή "Τζαφέραγα", από τον διοικητή, Αγά-Τζαφέρ, ενώ γύρω στο 1902 μετονομάστηκε σε Ασίνη, από το όνομα της αρχαίας πόλης.